ای پریروی که گُلبرگِ تَرَت ساخته‏اند
ز چه رو، قلبِ ز خارا بَتَرت ساخته‏اند؟

پسر خاک بدین حسن و لطافت؟ عجب است!
ز بهشتی، نه ز خاک پدرت ساخته‏اند

ثمر خوبرخی، بوسه شیرین باشد
آخر ای سرو! برای ثمرت ساخته‏اند