۲۱۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۴

ز ناله ام در و بام قفس نگارین است
ز گریه ام چمن روزگار رنگین است

خزان نسیم برون رانده ای است از چمنش
بهار نسخه آن پنجه نگارین است

به نامه حسرت آغوش خود چه بنویسم؟
که این کتاب مناسب به خانه زین است

چنان به بستر آسودگی نهم پهلو؟
مرا که خواب پریشان به زیر بالین است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.