۳۳۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۱۹۶

بارِ من است او به چه نَغْزی، خواجه اگرچه همه مغزی
چون گُذَری بر سَرِ کویَش، پایْ نِکونِهْ که نَلَغْزی

حَدَّثَنی صاحِبُ قَلْبی، طَهَّرَلی جِلْدَةَ کَلْبی
اَضْحَکَنی نُورُ فُوادِی، اَسْکَرَنی شَرْبَةُ رَبّی

وَزْ درِ بَسته چو بِرَنجی، شیوه کُنی زود بِقُنْجی؟
شیوه مَکُن، قُنْج رَها کُن، پَست کُن آن سَر، که بِگُنجی

طابَ لِحِبّی حَرَکاتی، صارَ خَساری بَرَکاتی
اَنْتَ حَیاتی و تُعَدّی، طالَ حَیاتی بِحَیاتی

جانِ دلِ تو، دلِ جانی، قبلهٔ نَظّاره کُنانی
چون که شود خیره نَظَرْشان، از رَهِ دِلْشان بِکَشانی

عُمْرُکَ یا عَمْر و تَوَلَّیٰ، زادُکَ یا زَیْدُ تَحَلّیٰ
کَمْ تَنِمِ اللَّیْلَ؟ تَنَبَّهْ، قَدْ ظَهَرَالصُّبْحُ، تَجَلّیٰ

خانهٔ دل را دو دَری کُن، جانِبِ جان راه بَری کُن
طالِبِ دریایِ حیاتی، سنگ دِلا، رو گُهَری کن

یا سَنَدی اَنْتَ جَمالی، اَنْتَ دَلیلی وَدَلالی
کَیْفَ تَجوزُ وَ تُزَجّی، تُعْرِضُ عَنّی لِمَلالی

جان و رَوان، خیز رَوان کُن، با شَهِ شاهانْ سَیَران کُن
هیچ بَطی جویَد کَشتی؟ جان شُده‌یی تَرکِ مَکان کُن

قَدْ طَلَعَ الْبَدْرُ عَلَیْنا، قَدْ وَصَلَ الْوَصْلُ اِلَیْنا
یا فِئَتی وافَقَ بَدْرٌ فیهِ نَذَرْنا وَاَلَیْنا

ای طَرَبِسْتان، چه لَطیفی؟ ای سَرِمَستان چه ظریفی؟
دَه بِخوری تو بِدَهی یک، کِی بُوَد این شَرطِ حَریفی؟

کُلُّ مَساءٍ وَ صَباحٍ یُسْکِرُنَاالْعِشْقُ بِراحٍ
قَدْ یَئِسَ الْمُخْزِنُ مِنّا، اِلْتَحَقَ الْحُزْنُ بِصاحٍ

بس کُن، گُفتار رَها کُن، بازِ شَهی، قَصدِ هوا کُن
باز رو ای باز بِدان شَهْ، با شَهِ خود عَهد و وَفا کُن

بَسَّکُمُ الْهَجْرُ فَعُودوا، فی طَلَبِ الْوَصْلِ سُعودُ
اِمْتَنَعَ الْوَصْلُ لِشُحٍّ، اِجْتَنِبوا الشُّحَّ، وَجودوا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۹۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.