یک آفریده از ته دل شادمانه نیست
فرقی میان پیر و جوان زمانه نیست

خاری که در دلم نخلد چون زبان مار
در آشیانه من بی آب و دانه نیست

خمیازه نشاط بود خنده اش چو صبح
آن را که در جگر نفس بیغمانه نیست

بر هر که می فتد نظرم، دلشکسته است
یک شیشه درست درین شیشه خانه نیست

باغ و بهار ما جگر داغدار ماست
در برگریز، بلبل ما بی ترانه نیست

یارب که چشم کرد من دردمند را؟
کز دیده کاروان سرشکم روانه نیست

ره گم ز تازیانه کند اسب راهوار
در بزم باده حاجت چنگ و چغانه نیست

از بهر حفظ، سیم و زر بی ثبات را
بهتر ز دست و دامن سایل خزانه نیست

بیهوده سیر و دور به گرد جهان زند
پرگار را بغیر دل خویش دانه نیست

افتاده ای تو در غلط از کثرت مثال
یک عکس بیش در همه آیینه خانه نیست

صائب بغیر نام، چو عنقا درین جهان
چیزی دگر ز هستی من در میانه نیست