۲۰۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۶۹

زاده بد گهر از پاک گهر ممتازست
مگس سگ ز مگسهای دگر ممتازست

نیست در عالم ایجاد تفاوت در نفس
طوطی از زاغ به حرف چو شکر ممتازست

در سرانجام اثر باش که در عالم خاک
زنده از مرده به انشای اثر ممتازست

رتبه فیض رسان به بود از فیض پذیر
آب از خاک ازین راهگذر ممتازست

نیست مخصوص کمر پیچ و خم ناز، ترا
هر سر موی تو از موی دگر ممتازست

ساکن کوی خرابات مغان شو صائب
که ز شیران سگ این راهگذر ممتازست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.