۲۳۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۶۳

عالم ختن شد از قلم مشکسود ما
جای ترحم است به زخم حسود ما

برهان آدمیت ما، قدسیان بسند
گو شعله زاده ای ننماید سجود ما

خورشید از کدام افق سربرآورد؟
آفاق پر شده است ز گفت و شنود ما

خوردیم بس که سیلی اخوان روزگار
نیلی شد آب چاه ز روی کبود ما

صائب غنیمت است که در سنگلاخ دهر
خندید بخت سبز به روی کبود ما
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۶۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.