۲۷۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۲۲

ای خواجه تو چه مُرغی؟ نامَت چه؟ چرا شایی؟
نی پَرّی و نی چَرّی، ای مُرغَکِ حَلْوایی

مانندِ شُترمُرغی، گویند بِپَر، گویی
من اُشتُرم و اُشتُر، کِی پَرَّد ای طایی؟

چون نوبَتِ بار آید، گویی که نه من مُرغَم؟
کِی بار کَشَد مُرغی، تَکْلیف چه فَرمایی؟

نی بُلبُلِ خوش لَحْنی، نی طوطیِ خوش رنگی
نی فاختهٔ طوقی، نی در چَمَنِ مایی

حَقّ است سُلَیمان را در گَردنِ هر مُرغی
مُرغان همه پَرّیدند آن جا، تو چه می‌پایی؟
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.