نسیم سحر بر چمن گذر کن
زمن بلبل خسته را خبرکن

بگو آشیان را ز دیده‌ ترکن
ز بیداد گل آه و ناله سرکن
شبی سحرکن -‌ شبی سحرکن

سکوت شب و نوای بلبل
شکرخنده زد به چهرهٔ گل
کنار بستان -‌به یاد مستان -‌بنوش می

یار من گلزار من تویی تو
دلدار من تویی تو

همه‌جا همراه من تویی
دلخواه من تویی تو
روزی آهم گیرد دامنت -‌سوزد با منت

گر شود دلم کوه درد و غم
چاره‌اش به یک جام می کنم
همچو فرهادش از ریشه برکنم

من همان مرغ بی‌بال وپر
شاخ بی‌برگ و بر
دل آزرده‌ام

من همان مرغ بی بال و پر
شاخ بی برگ و بر
دل آزرده‌ام