جهان‌آفرین بندگان را همه
پدیدار فرمود همچون رمه

ستور و سگ و گاو با گاوبند
بهٔکجای هم گرگ و هم گوسپند

به یکسو چران گاومیش بزرگ
ز سوی دگر شرزه شیر سترگ

درنده‌، چرنده‌، خزنده بهم
درآمیخته رنج و تیمار و غم

دهد گاو پاکیزه کردار، شیر
بسازد از آن شیر دهقان‌، پنیر

رود موش و آن ساخته برکشد
جهد گربه وز موش کیفر کشد

فتد گربه ناگه به چنگ شگال
کشد کیفر موش از آن بدسگال

سگ آید بگیرد به پاداشنش
بدرّد ز کین پوستین بر تنش

به کیفر ستوه آید ازگرک سگ
بریزدش خون و بدرّدش رگ

به گرک اندر آید پلنگ دلیر
شود بر پلنگ آن زمان ببر چیر

دو مردند در این گله سخت‌کوش
یکی شیر ده و ان دگر شیردوش

چون زین‌بگذری‌جمله بیگانه‌اند
یکایک سگ وگربهٔ خانه‌اند

برو همچو دریا گهر بخش باش
و یا همچو کان‌ سیم‌ و زربخش‌ باش

گر این نیستی‌، باش گوهرشناس
به نزدیک کان گهر سرشناس

ور این‌ هم‌ نه‌ای‌ سنگ و خاشاک باش
کجا زرگر و زر نه‌ای خاک باش‌!