تندی مکن که رشتهٔ چل ساله دوستی
در حال بگسلد چو شود تند آدمی

هموار و نرم باش که شیر درنده را
زیر قلاده برد توان با ملایمی

مرد اراده باش که دیوار آهنین
چون نیم جو اراده‌، نباشد به محکمی

رمز است‌ هرچه ‌هست و ‌حقیقت‌ جز این ‌دو نیست
ای نور چشم این دو بود عین مردمی

یا راه خیر خلق سپردن به حسن خلق
یا راه خیر خویش سپردن به خُرّمی

ور زان که همت تو به آزار مردمست
شیری به هر طریق نکوتر ز کژدمی