۲۴۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۵۵ - در سفر استعلاجی سوییس گفته است

تا هست همی خوریم باده
چون‌نیست نمی‌خوربم باده

روزی که بهای می کم آید
آن روزکمی خوریم باده

ما از پی جلب اشتهایی
یا دفع غم‌، خوربم باده

ور جام به ماکند تعارف
زیبا صنمی‌، خوریم باده
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۴ - نی و بلوط
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۶ - در عزل ناصرالدین میرزا و نصب کامران میرزا به ایالت خراسان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.