۲۶۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۷ - قطعهٔ الحاقی در پاسخ فانی سمنانی

فانی‌، کز زادن چنو سخن آرای
مادر ایام شد عقیم و سترون

خوشا زبن چامهٔ بدیع که باشد
باغی پریاسمین و خیری و سوسن

هر ورقی راکزو دو بیت نگاری
گردد بیغارهٔ پرند ملوّن

دیدم ازبن یک قصیده پاکی طبعش
دید توان نور آفتاب ز روزن

لیک من و فانی‌ایم بندهٔ ناصر
آنکه سروده است این چکامهٔ متقن

«‌دیر بماندم در این سرای کهن من‌»
«‌تاکهنم کرد صحبت دی و بهمن‌»
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶ - گیو تاجر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸ - در سوگ پدر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.