بسوختیم زبیداد چرخ و خواهد سوخت
کسی که علم فراموش کرد و جهل آموخت

بگو به سایه ی دیوار دیگران خسبد
کسی که خانه ی خود را به دیگران بفروخت

وطن زکید اجانب درون آتش و ما
به سر زنیم و بنالیم از اینکه آمل سوخت

شکافتیم و دربدیم و سوختیم ز جهل
به زیب پیکر ما گر جهان قبایی دوخت

بود زخون فقیرآنکه شربتی نوشید
بود ز مال یتیم آنکه ثروتی اندوخت

درین میانه بهارا نصیب رنجبر است
به هر کجا که ز بیداد آتشی افروخت