بگذشت اردی‌بهشت و آمد خرداد
خیز که باید قدح گرفت و قدح داد

اول خرداد ماه و وقت گل سرخ
وقت گل سرخ و اول مه خرداد

آمد خرداد ماه با گل سوری
داد بباید کنون به عیش و طرب داد

بر گل ‌سوری خوش‌ است بادهٔ سوری
وبژه ز دست تو ماهروی پریزاد

گل شکفد بامداد از بر گلبن
چون دو رخ لعبتان خلخ و نوشاد

صبح دوم کافتاب خندد بر کوه
بر سر یک شاخ‌، گل بخندد هفتاد

باد به شبگیر چون زند ره بستان
تاب درافتد به زلف سنبل و شمشاد

چون سر زلفین دلبری که ز جورش
رفته بر و بوم عمر من همه بر باد

جور پسندند خوبرویان بر من
فریاد از جور خوبروبان فریاد

ای ز جفایت شده خراب دل من
هم به وفا روزی این خراب کن آباد

بیداد اکنون‌نه‌درخور است که گشتست
گیتی از عدل شاه پر دهش و داد

ملک یکی خانه‌ایست بنیادش عدل
خانه نپاید اگر نباشد بنیاد

داد و دهش گر بنا نهند به کشور
به که حصاری کنند ز آهن و پولاد

شکر خداوند را که داد و دهش را
طرف بنائی نهاد پادشه راد

پادشه دادگر مظفر دین شاه
آنکه ز عدلش بنای ظلم برافتاد

ظلم برون شد چو او درآمد بر تخت
فتنه فرو شد چو او ز مام جهان زاد

فر و بزرگی بیامد ار ز بر عرش
دست بکش پیش تخت شاه در استاد

خرم‌و شاداست‌بخت‌شاه که گشته‌است
کشور از او خرم و رعیت از او شاد

ار جو کازاین بنای فرخ قانون
ملک بماند همیشه خرم و آباد