۳۸۰ بار خوانده شده

رباعی ۸۲

* در پای اجل چو من سرافکنده شوم،
وز بیخ امید عمر بر کنده شوم،

زینهار، گِلَم به جز صراحی نکنید،
باشد که ز بوی می دمی زنده شوم.
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی ۸۱
گوهر بعدی:رباعی ۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.