۴۳۴ بار خوانده شده

رباعی ۳۷

یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛
یک‌چند ز استادی خود شاد شدیم؛

پایان سخن شنو که مارا چه رسید:
چو آب برآمدیم و چون باد شدیم!
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی ۳۶
گوهر بعدی:رباعی ۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.