۳۴۵ بار خوانده شده

رباعی شمارۀ ۱۵۷

دل در ازل آمد آشیان غم تو
جان تا به ابد بود مکان غم تو

من جان و دل خویش از آن دارم دوست
کین داغ تو دارد آن نشان غم تو
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارۀ ۱۵۶
گوهر بعدی:رباعی شمارۀ ۱۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.