۱۳۲۰ بار خوانده شده
به ایرج کابلی
ظلماتِ مطلقِ نابینایی.
احساسِ مرگ‌زای تنهایی.
«ــ چه ساعتی‌ست؟ (از ذهنت می‌گذرد)
چه روزی
چه ماهی
از چه سالِ کدام قرنِ کدام تاریخِ کدام سیاره؟»
تک‌سُرفه‌یی ناگاه
تنگ از کنارِ تو.
آه، احساسِ رهایی‌بخشِ همچراغی!
۱ مهرِ ۱۳۷۰
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
ظلماتِ مطلقِ نابینایی.
احساسِ مرگ‌زای تنهایی.
«ــ چه ساعتی‌ست؟ (از ذهنت می‌گذرد)
چه روزی
چه ماهی
از چه سالِ کدام قرنِ کدام تاریخِ کدام سیاره؟»
تک‌سُرفه‌یی ناگاه
تنگ از کنارِ تو.
آه، احساسِ رهایی‌بخشِ همچراغی!
۱ مهرِ ۱۳۷۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:هاسمیک
گوهر بعدی:حجمِ قیرینِ نه‌درکجایی...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
