ور ترا خواهر آورد مادر
شود از وی سیاه روی پدر

تو ز میراث ربعی او را ده
فحلی آور ورا سبک مسته

گر تو ناری خود آورد بی‌شک
بنویسند بی‌حضور تو چک

نشناسد ز هیچ مرد گریز
نکند خود ز مرد و زن پرهیز

هم ز ده سالگی گرد در سر
شوهر و مال و چیز و زرّ و گهر

زان هوسش خیره لعبت آراید
کیر و کالای را همی باید

جامه بر تن درد همی به ستیز
مانده در انتظار مال و جهیز

ور کنی در جهیز او تأخیر
همه توفیر تو شود تقصیر

نام و ننگت به باد بردهد او
بر سرت زود خاک برنهد او

مرد بیگانه گردد از خانه
خانه‌ات پر شود ز بیگانه