۳۴۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۳۲۹

هر مویِ من از عشقَت، بیت و غَزَلی گشته
هر عضوِ من از ذوقَت، خُمِّ عَسَلی گشته

خورشیدِ حَمَلْ رویَت، دریایِ عَسَلْ خویَت
هر ذَرّه زِ خورشیدت، صاحِب عَمَلی گشته

این دلْ زِ هوایِ تو، دل را به هوا داده
وین جانْ زِ لِقایِ تو، بُرجِ حَمَلی گشته
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۳۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۳۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.