چو سه روز بگذشت و شد راست باد
به کشتی نشستند و رفتند شاد

به دریا و خشکی ز کشتی کشان
هر آن کس که داد از شگفتی نشان

برفتند سیصد هزاران فزون
بدیدند از جانور گونه گون

چه برسان پرّنده و چارپای
چه هم گونه دیو مردم نمای

یکی را سه رو ، پای و چنگل هزار
یکی بهره را سر دو و چشم چار

یکی را دُم ماهی و چنگ شیر
دهان از بَرِ سینه و چشم زیر

یکی را تن اسپ و خرطوم پیل
رخش لعل و اندام همرنگ نیل

یکی را سر گاو و یشک نهنگ
یکی را تن مردم و شاخ رنگ

همه زین نشان گونه گون جانور
نمودند در آب با یکدگر

چنین تا کُهی کآن نه بس دور بود
سَر مرز او نزد فیصور بود