۲۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۲۷۱

جُودُ الشُّمُوسِ عَلَی الْوَری اِشْراقُ
وَ وَراءَها نُورُ الْهَوی بَرّاقُ

وَ وَراءَ اَنْوارِ الْهَوی لی سَیِّدٌ
ضاءَتْ لَنا بِضیائِهِ الْآفاقُ

ما اَطْیَبَ الْعُشّاقَ فی اَشْواقِهِمْ
الْعِشْقُ اَیْضًا نَحْوَهُمْ مُشْتاقُ

هَمَّوا لِرُؤْیَتِهِ فَلاحَتْ شَمْسُهُ
حارَتْ وَ کَلَّتْ نَحْوَهُ الْاَحْداقُ

نادی مُنادٍ عاشِقیْهِ بِدَعْوَةٍ
طَفِقوا اِلی صَوْتِ النِّداءِ وَ ساقوا

سَکِرُوا بِرُؤْیَتِهِ وَراحِ لِقائِهِ
لا تَحْسِبوهُمْ بَعْدَ ذاکَ اَفاقوا

اِنْ شِئتَ مَنْ یَحْکیکَ بَرْقَ خُدْودِهِ
ضَعْفی وَصُفْرَةُ وَجْنَتی مِصْداقُ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.