۳۳۸ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۲۶۹

اَلا یا ساقِیا اِنّی لَظَمْآنٌ وَمُشتاقُ
اَدِرْ کَأسًا ولا تُنْکِرْ فَاِنّ القَوْمَ قَدْ ذاقوا

اِذا ما شِئْتَ اَسْراری اَدْرِ کَأسًا مِنَ النّارِ
فَاَسْکِرنی وَسائِلْنی اِلی مَنْ اَنْتَ مُشْتاقُ

اَضاءَ الْعِشْقُ مِصباحًا، فَصارَ اللَّیْلُ اِصباحًا
وَ مِنْ اَنْوارِهِ انْشَقَّتْ عَلَی الْاَحْجارِ اَحْداقُ

فَداءُ الْعِشْقِ اَدْوائی، وَمُرُّ الْعِشْقِ حَلْوائی
وَاِنّی بَیْنَ عُشّاقٍ اَسوقُ حَیْثُ ما ساقوا

خُذِ الدُّنْیا وَ خَلّینا فَدُنْیا الْعِشْقِ تَکْفینا
لَنا فی العِشْقِ جَنّاتٌ وَبُلْدانٌ وَاَسْواقُ

وَاَرْواحٌ تُلاقینا وَاَرْواحٌ سَواقینا
وَخَمْرٌ فیهِ مِدْرارٌ وَ کَأسُ الْعِشْقِ رَقْراقُ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.