۲۵۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۲۳۲

به حَریفان بِنِشین، خواب مَرو
هَمچو ماهی به تَکِ آب مَرو

هَمچو دریا همه شب جوشان باش
نی پَراکنده، چو سیلاب مَرو

آبِ حیوان نه که در تاریکی‌ست؟
بِطَلَب در شب و مَشتاب مَرو

شب رُوانِ فَلَکی پُر نورند
تو هم از صُحبَتِ اَصْحاب مَرو

شمعِ بیدار نه در طشتِ زَر است؟
به زمین در، تو چو سیماب مَرو

شب رُوان را بِنِمایَد مَهْ رو
مُنتظِر شو، شبِ مهتاب مَرو
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۲۳۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۲۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.