۲۳۹ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۲۳۹

هر گه که دل از خلق جدا می‌ بینم
احوال وجود با نوا می‌ بینم

و آن لحظه که بی خود نفسی بنشینم
عالم همه سر به سر خدا می‌ بینم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۲۳۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۲۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.