۲۴۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۵۲۰

درآمد از درم خوش پادشاهی
که دیده این چنین شاهی چو ماهی

همه ارواح پاکان در رکابش
به شوکت پادشاهی با سپاهی

نهادم سر به پایش بوسه دادم
ندارم غیر لطفش عذرخواهی

به حمدالله که از لطف اللهی
مرا آمد چنین پشت و پناهی

به غیر او نکردم هیچ میلی
وگر کردم از او دارم گناهی

نشستم بر در میخانه سرمست
نباشد این چنین جائی و جاهی

طریق نعمت الله راه عشق است
چه خوش راهی و همراه به راهی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.