خیالش نقش می بندم به دیده
چنین نقش و خیالی خود که دیده

به نور اوست روشن دیدهٔ من
نظر فرما که بینی نور دیده

الفبا خواندم و کردم فراموش
خطی بر عالم و آدم کشیده

گذشته از وجود و از عدم هم
نمانده سیئات و هم حمیده

خراباتست و ما مست و خرابیم
ز مخموران عالم وارهیده

بیا با ما درین دریا و بنشین
که دریائیست نیکو آرمیده

نگر در آفتاب نعمت الله
که در هر ذره ای روشن بدیده