۳۱۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۱۱۳

ای تو چو خورشید و شَهِ خاصِ من
کُفرِ من و توبه و اِخْلاصِ من

رَقص کُند بر سَرِ چَرخْ آفتاب
تا تو بِگوییش که رَقّاصِ من

سَجده کُنان پیشِ دَرَت نَفْسِ کُلّ
کِی زِ تو جان یافته اشخاصِ من

نَفْسِ کُل و عقلِ کُل و آن دِگَر
بَحْرِ مَنی، گوهر و غَوّاصِ من

کُفرِ من و گوهرِ ایمانِ من
جُرمِ من و واعظ و قَصّاصِ من
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.