۲۴۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۳۷۱

کهنه است این شراب و جامش نو
عین هر دو یکی و نامش دو

در دو عالم خدا یکی است یکی
جز یکی در وجود دیگر کو

دو نگویم نه مشرکم حاشا
وحده لا اله الا هو

همه روئی به سوی او دارند
لاجرم جمله را بود یک رو

گاهی آب حباب و گه موج است
گاه در بحر و گه بود در جو

هر چه محبوب می کند بد نیست
همه افعال او بود نیکو

همه ممنون نعمت اللهیم
نعمت الله از همه می جو
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.