چشمی که ندیده نور آن رو
تاریک بود چو روی هندو

با ما بنشین خوشی درین بحر
ما را به کف آر و ما به ما جو

از جام حباب آب می نوش
از ما بشنو مرو به هر جو

گنجینهٔ گنج پادشاهی
مفلس گردی روان به هر سو

هر ذره ز آفتاب حسنش
یا سایهٔ نور اوست یا او

در جام جهان نما نظر کن
تا بنماید به تو یکی دو

در مجلس عشق و بزم رندان
چون سید مست ما دگر کو