مستانه ز خویشتن فنا شو
رندانه بیا حریف ما شو

چون هستی اوست هستی ما
بگذر ز خود آ و با خدا شو

بر دار فنا بر آ چو منصور
سردار سراچهٔ بقا شو

مائیم نوای بینوایان
دریاب نوا و بانوا شو

تا چند به گرد بحر گردی
در بحر درآ و آشنا شو

میخانهٔ عاشقانه دریاب
فارغ ز وجود دو سرا شو

سید شاه است و بنده بنده
شاهی طلبی برو گدا شو