وقت سرمستی است مخموری بمان
نیک نزدیکی مرو دوری بمان

آشنائی ترک بیگانه بگو
در وصالی هجر و مهجوری بمان

غرهٔ علم و عمل چندین مباش
بگذر از هستی و مغروری بمان

صحبت رندان غنیمت می شمر
قصهٔ رضوان مگو حوری بمان

نور چشم عالمی پیدا شده
روشنش می بین و مستوری بمان

غیرت ار داری ز غیرش در گذر
غیر او ناریست یا نوری بمان

از انا بگذر به حق می گو که حق
نعمت الله باش منصوری بمان