قدمی نه به خلوت یاران
یار اگر بایدت بیا یاران

هر که ما چون فتاد در دریا
کی خورد غم ز قطرهٔ باران

کار ما عاشقی بود دائم
بود این کار کار بیکاران

ما و رندی و خدمت ساقی
زاهد و بندگی هشیاران

هر عزیزی که می خورد با ما
نبود خار پیش میخواران

وه که زلف بتم چه طرار است
می برد دل ز دست عیاران

بندهٔ سید خراباتم
لاجرم سرورم به سرداران