۲۴۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۱۳

نور چشمست او به او بینیم
لاجرم جمله را نکو بینیم

ما چو احول نه ایم ای بینا
کی چو احول یکی به دو بینیم

آینه گر هزار می نگریم
خود و محبوب روبرو بینیم

مجمع زلف او پریشان شد
حال مجموع مو به مو بینیم

آفتابی به ماه می یابیم
بلکه او را به نور او بینیم

موج بحریم و سو به سو گردیم
آب در دیده سو به سو بینیم

همه عالم چو نعمت الله است
غیر او را بگو که چو بینیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.