۲۴۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۰۱

بندهٔ سید سرمستانیم
همه عالم به جوی نستانیم

نقطه ای در الفی می یابیم
در کتبخانه کتب می خوانیم

باطنا گنج فراوان داریم
ظاهراً گرچه بسی ویرانیم

دُرد دردش به دوا می جوئیم
دردمندانه پی درمانیم

از در شاه گدائی کردیم
لاجرم در دو جهان سلطانیم

آنکه گویند و همانش خوانند
گر تو آن می طلبی ما آنیم

نعمت الله به همه بنمودیم
سر پیدا و نهان می دانیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.