۲۴۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۹۷

ما خود بینیم و خود نمائیم
در آینه خود به خود نمائیم

رندیم و مدام همدم جام
اما تو کجا و ما کجائیم

بحریم و حباب و موج و جوئیم
مائیم که هم حجاب مائیم

هر دم نقشی خیال بندیم
تا بسته تمام برگشائیم

یک رنگ به صد هزار رنگیم
یک جای به صد هزار جائیم

مستیم و خراب در خرابات
رندانه سرود می سرائیم

عالم یابند نعمت از ما
دارندهٔ نعمت خدائیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.