۲۷۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۲۹

ما خدا چون شما نمی طلبیم
یعنی از خود جدا نمی طلبیم

هر کسی طالبست چیزی را
ما به غیر از خدا نمی طلبیم

جان و دل را فدای او کردیم
وز جنابش جزا نمی طلبیم

مبتلای بلای او گشتیم
بوالعجب جز بلا نمی طلبیم

گرچه داریم درد دل لیکن
درد دل را دوا نمی طلبیم

کشتهٔ عشق او شدیم ولیک
ما از او خونبها نمی طلبیم

عین مطلوب گشته ای سید
زان سبب غیر ما نمی طلبیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.