۲۴۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۱۲۰

هر چه بینم به نور او بینم
گل وصلش به دست او چینم

غیر او چون که نیست در عالم
پیش غیری چگونه بنشینم

صورتا جامم و به معنی می
باطناً آن و ظاهراً اینم

خسرو عاشقان سرمستم
بلکه جان عزیز شیرینم

غیر او در دلم نمی گنجد
این چنین است غیرت دینم

نفسم جان به این و آن بخشد
این و آن می کنند تحسینم

نعمت الله به من نماید رو
جام گیتی نما چو می بینم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.