آفتابیست حضرت آدم
روشن از نور او بود عالم

ما منور از او و او از او
نیک دریاب این سخن فافهم

ساغر ما حباب پر آب است
خوش بود تشنه با چنین همدم

دل و دلبر رفیق هم گردید
جان و جانان روان شده باهم

جام بی جم اگر کسی دیده
ما ندیدیم جام را بی جم

دردمندیم و وصل او درمان
دل ما ریش و لطف او مرهم

در خرابات رند و سرمستیم
بندهٔ او و سید عالم