۲۴۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۹۶۷

آن یکی از هر یکی می جویمش
دو نمی گویم یکی می گویمش

دیده گر نقش خیال غیر دید
پاکبازانه روان می شویمش

شد معطر عالمی از بوی او
این چنین بوی خوشی می بویمش

یک حقیقت در دو عالم رو نمود
در دو عالم آن یکی می گویمش

سیدم تخم محبت کاشته
از محبت من چنین می رویمش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.