ای دل ار عاشقی بیا خوش باش
رو چو ما صادقی بیا خوش باش

خوش بلائیست عشق بالایش
جان فدا کن درین بلا خوش باش

همه کس خوش بود به ساز و سزا
تو بساز و به ناسزا خوش باش

از غم دی و غصهٔ فردا
بگذر امروز و حالیا خوش باش

جان به باد هوا سپار ای دل
به هوایش در آن هوا خوش باش

خوش عزیز است عمر و می گذرد
مگذارش مرو بیا خوش باش

خوش بود گفتهٔ خوش سید
خوش بخوان راست در نوا خوش باش