بیا از بود و از نابوده بگذر
از این دردسر بیهوده بگذر

ز غیرت غیر او از دل به در کن
ز غیرش چون من فرسوده بگذر

وسیله گر تو را عقل است بگذر
ز مقصودی و از مقصوده بگذر

از این دنیای بی حاصل چه حاصل
مشو آلوده و آسوده بگذر

اگر داری هوای گنج شاهی
ز پول قلب سیم اندوده بگذر

بد اندیشی اگر گوید تو را بد
تو نیکی کن سخن نشنوده بگذر

حریف سید سرمست ما باش
ز فرمان خود و فرموده بگذر