۲۸۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۰۲

ذاتش به صفات می نماید
یک ذات ذوات می نماید

در جام جهان نمای اول
خود راز برات می نماید

عینی به ظهور در مراتب
ما را درجات می نماید

گر کشته شوی ز جان میندیش
کان موت حیات می نماید

چون کردهٔ اوست کردهٔ ما
جمله حسنات می نماید

هر لحظه به صورتی برآید
شیرین حرکات می نماید

عمری که به عشق می گذاری
در وی حرکات می نماید

خوشدل باشی به درد نوشی
کز درد دوات می نماید

در دیدهٔ سیدم نظر کن
کو نور خدات می نماید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.