۲۶۵ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۹۷

چشمت به تو نور خوش نماید
گوش تو در سخن گشاید

در گلشن ما زبان بلبل
هر لحظه تو را همی سراید

دست تو بیان کند یدالله
گر زانکه یدش به دستت آید

پائی که به قدرتش بپایست
بی قدرت او به پا نپاید

بی جود وجود سید ما
خود بود وجود ما نشاید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.