آن خوب را طَلَب کُن، اَنْدَر میانِ حوران
مَشْنو کسی که گوید آن فِتْنه را مَشوران

در دلْ چو نَقْش بَندَد، جانْ از طَرَب بِخَندد
صد گون شِکَر بِجوشَد از تَلْخیِ صَبوران

از پَرتوی که اُفْتَد، در چَشم‌‌ها زِرویَش
خارِش چه اُفْتَد، از وِیْ در چَشم‌هایِ ‌کوران