۲۶۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۱۳

هرکه فانی شود بقا یابد
خوش بقائی از این فنا یابد

آنکه نام و نشان خود گم کرد
آنچه گم کرده است وایابد

بنده ای کو گدای سلطان است
پادشاهی دو سرا یابد

هر که با بینوا دمی دم زد
خوش نوائی ز بینوا یابد

غرق بحر محیط هر که شود
عین ما را به عین ما یابد

عشق مست است و عقل مخمور است
ذوق مستان ما کجا یابد

نعمت الله که نور دیدهٔ ماست
نور او را به دیده ها یابد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.