۲۵۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۱۰

توحید و موحد و موحد
این جمله طلب کنش را حمد

یک فاعل و فعل او یکی هم
گه نیک نماید و گهی بد

خمخانه و جام و ساقی ما
می جوی ولی ز مجلس خود

هر چند که عقل ذوفنون است
اما بر عاشقان چه سنجد

در هر دو جهان یکیست موجود
هر لحظه به صورتی مجدد

یک حرف و معانی فراوان
یک نقطه و اعتبار بی حد

دریاب به ذوق قول سید
ای سائل کامل سرآمد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.