۲۳۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۰۶

توحید و موحد و موحد
این هر سه یکیست نزد اوحد

صد آینه گر یکی ببیند
صد یک بنماید و یکی صد

محدود حدود در ظهور است
آری چو حد است حد و بیحد

آن کس که خدای خویش بشناخت
گویا که خبر ندارد از خود

در دار وجود این و آن هست
در کتم عدم نه نیک و نه بد

مستیم و خراب در خرابات
با ساقی عاشقان مؤبد

بحریست وجود نعمت الله
گاهی در جزر و گاه در مد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.