رند مست از بلا نه اندیشد
از فنا و بقا نه اندیشد

دردمندی که درد می نوشد
خوش بود از دوا نه اندیشد

هر که خمخانه می خورد به دمی
از می جام ما نه اندیشد

عقل را پیش عشق قدری نیست
پادشه از گدا نه اندیشد

بینوائی که در عدم گردد
بی وجود از فنا نه اندیشد

دو سرا را به نیم جو نخرد
بلکه از دو سرا نه اندیشد

نعمت الله گنج اسما یافت
از غنای شما نه اندیشد