۲۵۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۶۹

عاشق و یار خویش خوش باشد
دل و دلدار خویش خوش باشد

زاهد و زهد و رند و میخواری
هر کس و کار خویش خوش باشد

بلبل مست و عاشق شیدا
خود و گلزار خویش خوش باشد

بار عشقش نهاده ام بر دل
می کشم بار خویش خوش باشد

عاشقانه به دُردی دردش
کرده تیمار خویش خوش باشد

عشقبازی است کار دل دائم
دل به کردار خویش خوش باشد

نعمت الله خوش بود با من
یار با یار خویش خوش باشد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.